Artık makas kapandı. Her takım her takımı yenebiliyor, yenemese bile puan kopartabiliyor. Ligin başlarında rakipleriyle puan farkını açma şansını defalarca elde etmesine rağmen kullanamayan Galatasaray örneği, iyi bir örnek olur. Galatasaray lige, Süper Kupa'nın verdiği moralle başladı. İlk hafta Kasımpaşa galibiyeti ve ardından Beşiktaş deplasmanından alınan beraberlik ve iç sahada Bursaspor galibiyeti. İlk üç hafta böyle geçti.
Öyle ki, Süper Lig'e bu sezon adım atan, sezon öncesi yaptığı transferler ve gösterdiği performansla dikkatleri üzerine çeken Kasımpaşa, ligin her zaman güçlü takımlarından olan Bursaspor ve Beşiktaş derbisi geride kalmıştı. 4. haftada alınan 4-0'lık Antalya galibiyeti de, Antalya'nın şu anki lig konumuna bakılarak değerlendirilebilir. Deplasmanda kazanılan önemli bir üç puandı.
5. haftadaki maç ise, sarı kırmızılı takımın bu zamana kadar oynadığı en kolay maç olarak hafızalara kazındı. Akhisar 3-0'la geçildi, güven tazelendi ve yeni, umutlu şeyler söylenmeye başlandı ancak çöküş bu maçla başlayacaktı.
Geçen sene 4-4-2'ye rağmen merkez takımı olan ve bu yıl kanat takımına evrilmeye çalışan Galatasaray, ilk 4 hafta boyunca bunun sıkıntısını yaşadı. Taşlar oturmamıştı. Hala daha tam olarak oturduğunu söyleyemeyiz. Hamit'in geldiğinden bu yana olan kötü oyunu, Amrabat'ın defansa geri dönmeyişi, Engin'in cezalı oluşu ve Emre Çolak'ın geçen yıla göre üzerine koyamayışı en fazla öne çıkan kötü etkenler oldu. Bunu sadece ilk 4-5 hafta ile sınırlayamayız. Galatasaray hala bu sorunlarla boğuşuyor. Bunların yanına en büyük sorun, defansı eklemezsek hata olur. Ujfalusi'nin beklenmedik sakatlığı, bütün dengeleri bozdu. Yerine alınan Cris yavaş ve yetersiz, Dany ise aşırı soğuk kanlı bir görüntü çizdi. G.Saray'lılar kadro okunduğu zaman Ujfalusi varken ki güveni, hissedemediler, haklı olarak.
Bu durum, fazla sürmeyecekti. Elbet bir kırılma noktası olacaktı. Şampiyonlar Ligi'ndeki ister şanssızlık, ister beceriksizlik olarak değerlendirin, puanların alınamayışı, takımın moralini ve inancını kırdı, tokat gibi geldi. Bu performans lige de yansıyacaktı elbette. Gençlerbirliği ile 3-3 berabere bitirilen maç... Yine futbol şansını hatırlattı ancak puan getirisi olmayınca bir kıymeti yok. Takım yine galibiyeti koruyamadı. Bütün bu tablo içerisinde doğal olarak, G.Saray taraftarı her ne kadar yeni bir hocası da olsa, Kayserispor takımından çekiniyordu. Beklenenden kolay bir maç oldu ve 3-0 kazanıldı ancak goller erken bulunmasa, Kayserispor biraz direnç gösterse sonuç farklı olabilirdi.
Cuma günü de Belediye maçı kolaylıkla atlatıldı. "Sistem takımı olma" yolunda ilerlediğini söyleyen Galatasaray, farklı bir oyun tarzına döndü. İleride basan, rakibi çıkartmayan ve oyunu olabildiğince hızlı oynamaya çalışan takımın yerinde, bekleyen ve hızlı çıkmaya çalışan bir takım vardı. Cluj maçı öncesi mantıklı bir hamle olarak değerlendirilebilir. Ama sıkıntılar sürüyor. Başarıya olan inancım şahsen kırılmış değil. Takımın verdiği sinyaller önemli. 1-2 yıl içinde sarı kırmızılı takım espas futbolu oynayabilen bir takım olacaktır. Sabır lazım. Eğer ki ligdeki puan kayıpları yaşanmasaydı ve Şampiyonlar Ligi'nde daha fazla puan toplayabilseydi, farklı konuşuyor olabilirdik. Üstelik, şampiyonluk yolundaki en büyük rakibi Fenerbahçe bu kadar puan kaybetmişken...
